Niet alleen vrouwen hebben hun perioden, waarbij de rode vlag uithangt - ook bij kunstenaars worden de gedaantewisselingen van stijl in kleuren onderscheiden. Men denke bijvoorbeeld aan de 'blauwe' en 'roze' periode van Picasso.

Volksschrijver Gerard Reve vindt die indelingen, evenals Kunst zelf, onzin. In het voorwoord van Brieven Van Een Aardappeleter zegt hij hierover: "De brieven die ik in deze bundel aan mijn Geliefd Publiek aanbied, bestrijken een periode van bijna twee en dertig jaren en overkoepelen mijn Grijze, mijn Gele, mijn Violette en zelfs een deel van mijn Groene Periode. Ik heb niet om die Periode gevraagd. Ze behoren als het ware bij de kunstenaar, tenminste als deze niet jong sterft. Aan een kunstenaar die geen Perioden heeft hebben wij niets."

Zijn ironische verantwoording was een sneer aan het adres van 'boekwetenschapper' Sjaak H., een afvallige Reve-adept. Een meer toepasselijker keuze maakte journalist Bert Boelaars, in diens pas verschenen deelbiografie Koninklijke Jaren, de Weerter periode van Gerard Reve.

Het is een literaire geschiedschrijving van de jaren, die Reve tussen 1971 en 1975 in deze Limburgse provinciestad doorbracht. De lichtvoetige toon en heldere stijl, het geordende en informatieve karakter, en de aanstekelijke vertelling vol anekdotes van burgers die Reve indertijd van nabij hebben gekend, maken alles tezamen dat de liefhebber met rode oortjes van dit boek geniet.

Zo komen we achter de identiteit van het meisje dat model stond voor de verkrachtingsscène in Een Circusjongen - en uitgerekend dit verhaal las Reve voor aan de leden van de plaatselijke Lions-club, onder wie de burgemeester, want 'met het oog op het gezelschap, had hij gekozen voor een heteroseksuele passage!' Eén der aanwezigen hieraan terugdenkend: 'Ik heb nooit eerder meegemaakt, dat twintig heren zoveel interesse voor hun schoenen hadden!'

We horen over de rel die het gedicht Sacrament teweeg bracht, en waarop de directie van een bejaardentehuis een Heilige Mis van Eerherstel voor Maria liet opdragen. Of we vernemen van de brieven die Reve aan zichzelf verstuurde, om een jonge postbode het hof te kunnen maken. Maar de rijkdom aan gemengd nieuws is vele male groter. Tegelijk is Koninklijke Jaren een onmisbare toelichting op de brieven en boeken, welke Reve toen heeft geschreven.

In de liefde was Reve destijds minder gelukkig, al hebben heel wat kandidaten een reis naar Weert gemaakt. Onder hen bevond zich Joop Schafhuizen, die bij het eerste bezoek een paar potten zelfgemaakte jam van zijn moeder meenam. Guus van Bladel, bij wie Reve in zijn flat aan de Nieuwe Markt inwoonde, herinnert zich de gevolgen. - "Door mijn slechte gezondheid werd ik aangeraden om naar een warmer land te verhuizen".

"Omstreeks die tijd zei Gerard mij: 'Guus, laten we Joop nog eens uitnodigen, en hem vragen of hij weer jam van zijn moeder meebrengt.' Die jam was gratis, dus dat beviel Gerard wel. Joop is met Gerard meegegaan naar Frankrijk, om er te helpen met de verbouwing, en daar heeft hij Gerard weten in te palmen."

Deze mededeling staat niet in het boek, maar is een extra aan de lezer die Koninklijke Jaren reeds in het bezit heeft. En anders: gauw kopen en heerlijk achter de gordijntjes smullen.