In september 1987 *) zond de VPRO-radio de opname uit van een gesprek dat Ad Fransen voerde met Gerard Reve, naar aanleiding van het uitkomen van diens bundel Verzamelde gedichten.

Zes jaar eerder had Reve zijn gedichten voorgelegd aan 'Zeergeleerde vrouwe' Dr. Ida Gerhardt, met daarbij de vraag of zij vond dat ze iets inhielden en of hij er mee door zou moeten gaan. (Schoon Schip / 304) De dichteres, aan wie kort daarvoor de P.C. Hooft-prijs was toegekend, beantwoordde Reve's brief zonder haar mening te geven over wat hij haar had toegestuurd. Reve verontschuldigde zich in zijn tweede brief beleefd voor het ongevraagd werk ter beoordeling toezenden, maar noemde haar daarna wel 'onze nationale treurwilg'. Feit is dat tijdens kerkdiensten in heel Nederland teksten van Ida Gerhardt worden gebeden en gezongen.

In het radio-interview zegt Reve dat hij erg trots zou zijn als de kerk ook van zijn gedichten, in zekere zin eveneens gebeden of geestelijke liederen, gebruik zou maken. Hij ziet het echter niet gebeuren, aangezien de rijm en het juiste ritme ontbreken. Wel komt hij op katholieke scheurkalenders zinnen van zichzelf tegen. En het psychiatrisch ziekenhuis Ermelo ('een positief-christelijk ziekenhuis hoor') heeft een citaat van hem prachtig op de omslag van haar maandblad gezet.

Reve haalt een bijbeltekst aan, die op de 100 jaar oude gevelsteen van het ziekenhuis in Ermelo staat. Een jaar na het interview laat Reve zijn nieuwe roman Bezorgde Ouders (1988) door dezelfde tekst vooraf gaan.

Voor wat de kerk in de loop der eeuwen heeft geformuleerd en geconserveerd spreekt Reve in het interview zijn waardering uit. Hij doelt daarbij niet alleen op de inhoud van de teksten. De bijbel bevat tevens een rijkdom aan stijlvormen en is daarmee een onuitputtelijke bron, die hem als schrijver inspireert.

Wat betreft zijn gedichten geeft Reve aan dat hij is beïnvloed is door dichters, die hij bewondert. In zijn verantwoording bij de Verzamelde gedichten noemt hij J.C. Bloem als een van hen. Hij heeft het over 'een tot navolging aansporende bewondering', welke hij koestert voor een bepaald kort en bondig genre in de poëzie, dat complexe materie tot de kern weet terug te brengen. (Verzamelde gedichten / 128)

Terug naar Reve. Beïnvloed worden is volgens hem onvermijdelijk en in de voetsporen van een ander treden kan hij voor zichzelf op een bepaalde manier als zinvol zien. Het ligt in de lijn van zijn visie op het aandeel eigenheid en originaliteit in de kunst. Hij realiseert zich dat zijn beste ingevingen komen uit een onbewuste bron (individueel, collectief, uit God of wat dan ook), waar hij geen zeggenschap over heeft en dus geen aanspraak op kan maken.

Reve ervaart zijn schrijverschap als in dienst staan van de kunst, een ander uitgangspunt dan de eer en glorie van de kunstenaar. Hij heeft geen hoge pet op van wat de enkeling op eigen kracht meent te kunnen ontdekken en creëren, buiten de grote tradities om.

Ter afsluiting van de huldiging in de Allerheiligste Hartkerk (naar aanleiding van de toekenning van de P.C. Hooft-prijs) getuigde Reve in 1969 in zijn dankwoord van een waarheid, waar zijn hele werk naar verwijst.

Geen terloopse uitspraak. Toen hij de beelden ervan op de tv terugzag barstte hij, tot grote schrik van de mensen die met hem meekeken, in woest gesnik uit.

In zijn verantwoording bij de Verzamelde gedichten zegt Reve dat hij het meeste houdt van godsdienstige en mystieke poëzie. Ongetwijfeld heeft hij in dit verband kennis genomen van De Navolging van Christus, volgens Oosthoeks encyclopedie na de bijbel het meest gelezen boek van de wereldliteratuur en het meest verspreide boek dat Nederland ooit heeft voortgebracht. Bijna zes eeuwen geleden beschreef Thomas a Kempis hierin zijn beleving van de mystieke omgang met God.

Heeft Reve Thomas a Kempis proberen te verbeteren? De belangrijke slotregel van het gedicht Herkenning (opgenomen in Nader Tot U / 125 en 156) is in elk geval kort en bondig.