Op 10 februari 2007 verschenen: 'Avonden op het Landgoed, op reis met Gerard Reve' van Erwin Mortier. Dagboekfragmenten met een voor- en nawoord verhalend over de beginperiode van de vriendschap tussen Mortier en Gerard Reve (en resp. Lieven, de man van Mortier en Joop Schafthuizen, de partner van Gerard Reve). Het is 1997, het jaar waarin Reve een ingrijpende hartoperatie ondergaat.

Avonden op het Landgoed is een bijzonder boek: mooi uitgegeven door de Bezige Bij, Mortier schrijft goed, de episode waar het over gaat is nog weinig bekend maar de lezer en zeker de Reviaan zij gewaarschuwd: de inhoud zal hard aankomen.

Een groot deel van het boek gaat over een verblijf van Mortier, Lieven en Gerard Reve op het Geheime Landgoed van Reve in Frankrijk. Hoewel de titel van het boek, en Mortiers verwachtingen (hij komt er voor het eerst en kent het Landgoed, de streek en de bewoners alleen uit Reve's werk) een romatische ondertoon hebben is de werkelijkheid geheel anders.

Reve's normale gekte slaat al tijdens de heenreis om in een kwaadaardige variant die voor Mortier en Lieven nauwelijks te verdragen is. Het door Reve zelf gebouwde 'landgoed' is klein, benauwend en primitief. De meegebrachte proviant bestaat uit blikken goedkope erwtensoep en kattenvoer, de 'goed drinkbare' landwijn is azijn in een 5-liter bidon uit de lokale supermarkt, Reve doet niet aan een dag- en nachtritme, zuipt zich regelmatig helemaal lam, wast zich niet, blijkt geen schone kleren bij zich te hebben en houdt eindeloze, veelal van razernij doortrokken tirades. Joop is overigens thuis gebleven, die heeft geen trek in een verblijf op het landgoed

Reve komt nergens aan toe (er zou geschreven gaan worden), enkele af te wikkelen zakelijke verplichtingen gaan zeer moeizaam en Mortier en Lieven houden het alleen maar vol door regelmatig met de auto op pad te gaan of zich op te sluiten.

Kortom, een ware nachtmerrie die alleen kortstondig doorbroken wordt door een etentje in het nabijgelegen huis van Wouter van Oorschot (zoon van Reve's vroegere uitgever Geert van Oorschot).

Ook een nachtmerrie voor de lezer. We hadden al een inkijkje gekregen in de teloorgang van Reve in later jaren, toen de dementie hem echt in de greep had, in publicaties van Ad Fransen. Maar toen was er de verzorgende en sturende hand van Joop, was het drankgebruik geminimaliseerd en leek de razernij te zijn verdwenen.

De Reve zoals beschreven in dit boek laat zich niet sturen maar kan zichzelf ook niet meer sturen.

Het is met Reve nooit 10 vrolijke verhalen geweest maar in dit boek is het, om maar eens een populaire weerkundige term te gebruiken, wel erg bar en boos. U bent gewaarschuwd.