Twee Amerikaanse mariniers van de basis Pompompom
hielden van elkaar
en waren de flauwe toespelingen
en plagerijtjes van hun wapenbroeders moe.
Ze staken over naar het rode eiland van Castro en de vrijheid,
waar ze terstond gegrepen werden
en in de gevangenis belandden van Havanna.
De pers van Cuba meldde met veel verve het geval
en noemde van elk de rang met pasfoto erbij
en schreef ziehier: tot zulk een diep moreel verval en
ziekelijke ontucht
voert in Amerika het kapitaal de jeugd.
Je zou nu denken dat de kous af was
en dat ze het land weer werden uitgezet
dan wel op Cuba mochten blijven.
En inderdaad, ze mochten blijven:
in de gevangenis van Havanna, wel te verstaan,
waar de ene na acht maanden zelfmoord pleegde;
en van de andere werd nooit meer iets vernomen.

(Gerard Reve, 1970)