Een buitengewoon geslaagde 11e editie van de Reve-middag in Amsterdam. Deze jaarlijkse bijeenkomst wordt georganiseerd door de OBA op een zaterdag in de buurt van Reve's geboortedag, 14 december.

Meest opvallend dit jaar was de lezing van classicus, vertaler en literatuurcriticus Piet Gerbrandy die een pleidooi hield voor een terugkeer naar een textuele lezing van het werk van Gerard Reve. Hij beschouwt Op Weg naar het Einde en Nader tot U als de absolute hoogtepunten uit Reve's werk en ziet deze boeken als mythische en profetische teksten en zeker niet als een soort verkapte autobiografie.

Dat de belangstelling voor en de studie naar leven en werk van Reve de afgelopen jaren met name in het teken hebben gestaan van een speurtocht naar details uit het (onmiskenbaar interessante) leven van Reve valt niet te ontkennen.

De drie-delige biografie van Nop Maas is een ongekende uitdieping geweest van Reve's leven. Bovendien, kenners weten dat in de 2500 pagina's van Maas nog heel veel onbesproken wordt gelaten en dat er makkelijk nog eens een keer zoveel pagina's bij hadden gekund.

Ook deze website heeft haar steentje bijgedragen aan het uitdiepen van het leven van Reve en laten we Reve zelf natuurlijk ook niet vergeten. Zeker bij oppervlakkige beschouwing lijkt zijn complete oeuvre wel één grote autobiografie te zijn.

De belangstelling voor het persoonlijke in de studie naar Reve zal wel altijd blijven maar de aanpak van Gerbrandy om het werk weer eens op de voorgrond te zetten en de biografische feiten te negeren kan, zoals zaterdagmiddag duidelijk bleek, een zeer verfrissende blik op het werk van Reve geven. En Reve zelf zou het ook zeker toe hebben gejuicht.

De lezing van Gerbrandy was een bewerking van een essay over Reve in zijn recent verschenen bundel 'De jacht op het sublieme'.

Het tweede hoogtepunt was de integrale vertoning van het bekende gesprek uit 1995 tussen Theo van Gogh en Gerard Reve uit de interview-reeks Een Prettig Gesprek.

Reve en van Gogh lijken aardig op dezelfde golflengte te zitten en en Reve krijgt alle ruimte om het gebruikelijke repertoire van verhalen, grappen en politieke statements te bezigen maar hij weet toch ook te verrassen, te ontroeren en met hilarische verhalen te komen.

Het gesprek heeft verder, met de wetenschap van 20 jaar later, een behoorlijk extra lading gekregen. Dat Reve geen 100 zou worden kon iedereen toen wel voorzien maar dat Reve een lange lijdensweg met afnemende geestelijke vermogens te wachten stond wist natuurlijk niemand. Met de kennis van nu zijn de eerste sporen van de naderende dementie in dit gesprek al goed te zien. Er zijn soms wat wazige blikken, haperingen en aarzelingen en hij moet regelmatig wat langer dan normaal nadenken.

Reve was ten tijde van dit gesprek 72 en had zijn leven grotendeels wel geleid. Theo van Gogh was 38, net vader en stond midden in het leven. Dat Reve hem zou overleven omdat van Gogh in 2004 in Amsterdam door een extremistische moslim zou worden vermoord is nog steeds nauwelijks voor te stellen. Dat Reve tijdens het gesprek nog waarschuwde voor de radicale islam kunnen degenen die Reve als reactionair zien of zagen in hun zak steken.