"te beschouwen als bundelingen van pelgrimsliederen, waarin de reis, op goed mideeleeuwse wijze, een allegorisch karakter heeft".

"Belangrijker nog is het grote bereik aan tekstsoorten dat Reve in de brieven heeft geïncorporeerd. Reisverslag, litaraire reportage, essay, tirade, satire, kort verhaal, erotische fantasie, confessie in de traditie van Augustinus en Rousseau, mystiek visioen, alles lijkt in deze boeken een plaats te kunnen krijgen, steeds in een bijpassende stijl. Dat Reve daarbij zelfs binnen één zin verschillende stijlregisters tegelijk bespeelt, van het verhevenste tot het banaalste, maakt hem tot de verbluffendste prozaïst van onze literatuur".

"Het is geen wonder dat liefhebbers van Reve de gewoonte hebben elkaar met citaten om de oren te slaan, waar kenners van W.F. Hermans zelden verder komen dan 'De portier is een invalide', en Mulisch-fans bij het horen van de term 'stijl' niet eens weten waar je het over hebt. (..) Misschien hangt de citeerbaarheid van Reves zinnen samen met het psalm-aspect: de muzikaliteit en het emotioneel contrapunt nodigen uit tot verklanking, tot meezingen. 'Voor de orkestmeester. Een nachtlied'".

"In de Reve-studie lijken biografische benaderingen de boventoon te voeren. Hoe begrijpelijk dat ook is bij een kleurrijk man als hij was, het zou jammer zijn als de puur tekstuele analyse van zijn oeuvre erbij inschoot. Reve heeft het zelf uitgelokt door zijn leven tot uitgangspunt van zijn proza te maken, om vervolgens, met meer of minder succes, ook zijn leven tot kunstwerk om te vormen."

"De combinatie van, enerzijds, algemeen bekende of makkelijk te verifiëren feiten, en fictie anderzijds, draagt bij aan het hybide karakter van zijn werk. Dit mag ons echter niet blind maken voor de kracht van de twee brievenboeken als autonome kunstwerken. Steeds wanneer ik ze herlees, wordt ik opnieuw verpletterd door de ongehoorde indringendheid van dit proza, of deze poëzie."

"Onthutsender boeken zijn in ons taalgebied niet te vinden."