(Hij kon bezwaarlijk zijn uitvinding zo maar per post naar het Kremlin opzenden, want dan zou de – spionnerende, provocerende en tegen het vaderland aller arbeiders samenzwerende – kliek van beulsknechten van het internationale oliekapitaal de brief onverwijld openen en de uitvinding tegen het internationale wereldproletariaat en de werkende massaas etc., gebruiken. Vandaar dat de man zich tot mijn vader had gewend, omdat deze, naar hij hoopte, er voor zou kunnen zorgdragen dat de eerstvolgende kameraad die toch naar Moskou moest, de kostbare gegevens in de dubbele bodem van een koffer, medegebakken in een brood, of met onzichtbare inkt op anderszins onschuldig volgeschreven papier aangebracht, zou meevoeren; beter nog, zou de overbrenging door twee kameraden kunnen geschieden, die elk een op zichzelf onbegrijpelijke helft van de uitvinding uit het hoofd zouden hebben geleerd, zodat ze, indien door verraad in handen gevallen van de arbeidersbeulen en in de kerkers van de heersende klasse ten dode toe gemarteld, het onschatbaar geheim nooit zouden kunnen prijsgeven – mits natuurlijk de tweede kameraad zich pas op reis zou begeven, nadat het bericht van de behouden aankomst van de eerste zou zijn binnengekomen, want tezamen in één kelder gemarteld, zouden hun gestamelde zinnen plotseling ineen kunnen passen tot een begrijpelijk geheel.)

(Ik ben de enige die weet, dat ik, van wat ik eigenlijk had moeten opschrijven, nog nooit één woord aan het papier heb toevertrouwd.) Aldus begin ik dit boek, met al de kracht die ik heb kunnen vergaren, en zonder enige hoop, want die is er niet.